Niets triester dan schepen op het droge, 
gehavend door onwillige zee, bespot door laaghartige vogels 
dromen zij hun oude dromen: 
Sulina, Braila, Sulina, Brest, Sulina, Senegal. Ultima Thule! 

Horen zij de admiraal roepend in de storm: 
Voorwaarts mannen, de zee beeft voor jullie!
Sla geen acht op het woord dat Hercules beitelde op zijn Zuilen.

Plus ultra! Plus ultra! 

Niets triester dan scheefgezakte schepen op het droge,
ontdaan van geheimen, uitdrukkelijk vergeefs,
belaagd door spotzieke vogels: 
Haha had je vleugels dan vloog je als wij de zon tegemoet. 
Je bent opgetuigd voor de verkeerde wereld, Icarus! 

Was ooit de zee verraderlijker dan op de dag 
dat zij zich terugtrok? 
Vijf vadem diep ligt geen koraal, scharrelen geleedpotigen 
om resten verwaterde hoop: flessenpost uit lang vergane tijd.

Geen dooie ziel te bekennen in dit godverlaten land.